Jan Nikodem Jaroń (1881-1922), pseudonim Nikodem Arios, ur. w Jastrzygowicach na Śląsku Opolskim. Poeta i dramatopisarz, uczestnik III powstania śląskiego. Zadebiutował wierszem "Przyroda w jesieni" zamieszczonym na łamach "Górnoślązaka" w 1902 r. Od 1919 r. przebywał w Opolu, gdzie z całą energią poświęcił się walce propagandowej przed plebiscytem w obronie polskiej racji stanu. Pisywał do "Gazety Opolskiej" i opolskich "Nowin Codziennych", polemizował z prasą niemiecką. Utwory Jaronia poświęcone są głównie obronie polskości Śląska: zbiór liryków ("Z pamiętnika górnoślązaka...",1932), dramaty z dziejów Śląska ("Konrad Kędzierzawy", 1920) i o oporze chłopów przed niemieckim wywłaszczeniem ("Wywłaszcze-nie", 1912), opowiadania.