- 25 -

(Wrocław, 22 czerwca) 1149.

Bolesław Kędzierzawy książę polski czyni nadania na rzecz klasztoru NPMarii i św. Wincentego we Wrocławiu, wymieniając imiennie nadane wsie, zatwierdza darowizny na rzecz klasztoru różnych możnowładców i swych poprzedników, oraz darowiznę dziesięcin, dokonaną przez biskupów wrocławskiego i krakowskiego.

Notum sit omnibus tam presentibus quam futuris, quod ego dux Polonie Boleslaus pro salute anime mee ecclesie sancte Marie Virginis sanctique Vincency episcopi et martiris ista contulerim iure perpetuo possidenda: capellam videlicet sancti Martini infra civitatem Wratislay sitam et capellam sancti Benedicti in Legnice cum villis et redditibus et forum in festo supradicti martiris per octo dies institutum et thabernam in fine pontis prescripte civitatis positam. Forum quoque de Costinlot et tabernam in Polsnica cum villis Grabisin et Socolnice et Chenese. Sobocisce, quam dedit dux Wlatislaus pro dimidia Trebnicha. Hec autem sunt nomina villarum, quas comites Polonici eidem contulerunt ecclesie. Comes Petrus fundator ecclesie Virbeno, Odram, Crescenicam dedit et Olauam. In montibus Pachozlauus villam dedit et molendinum in Dobra. Vlostonissa comitissa dedit aliam. Sandiuoius Sveccino, Jordanus aliam, Cristinus iuxta Legnicham alteram . Diui Veyouo, Vitozlauus in Zaseph, Andreas Laurencit, Rathimirus Thatosouo, Bronisius Gorech, Sulislauus Pulsnicam, et (Crayec) Zozauiam. Johannes Wratislauiensis episcopus omnium villarum istarum et decimas usibus ecclesie supradicte incommutabiliter ampliavit et Matheus episcopus decimam in Laurencit, quam antecessores sui donaverunt, sub anathemate confirmavit. Acta sunt hec in consecracione ecclesie et sub anathemate confirmata anno ab incarnacione domini M°C XLVIIJJ° presentibus episcopis Johanne Wratislauiensi, Matheo Cracouiensi supramemoratis et Steffano Lubucensi, comitibus autem domino Jaxa, Michora, Clemente, Vrotis, Theodoro et Crisano.

A. Oryg. zaginiony.
B. Kopia z r. 1487 "Matrica sancti Vincentii", Wrocław Archiwum Państwowe, sygn. rep. 135 D 90 a I, fol. 186 - 186v, według A; C. Kopia około r. 1500 "Liber annalium devolutionis Silesie ad regnum Bohemie", Wrocław Archiwum miejskie, sygn. mscr. A 4, fol. 58, według A; D. Kopia z lat 1543-86, tamże, sygn. mscr. A 6, fol. 137v, według C; E. Kopia z XVIII w., Biblioteka miejska (Uniwersytecka), sygn. mscr. R 964, fol. 41, według B; F. Kopia z XVIII w; Wrocław Archiwum Państwowe, sygn. rep. 135 D 103, fol. 118, 262, według B; G. Kopia z XVIII w., tamże, sygn. rep. 135 D 104, fol. 36, według B; H. Kopia z r. 1726, tamże, sygn. rep. 135 D 95, fol. 1, według B; I. Kopia z końca XVIII w., Wrocław Biblioteka Miejska (Uniwersytecka), sygn. mscr. Klose nr 104, fol. 1, według B; J. Kopia nowożytna, Wrocław Archiwum Państwowe, sygn. rep. 175 D 137; K. Kopia nowożytna, tamże, sygn. rep. 135 D 92, fol. 20, według C; L. Kopia nowożytna, tamże, sygn. rep. 135 D 142, str. 8, według C.
Druk: a. Hugo L. Ch., Annales II. probat. 690, według B; b. Klose S. B., Von Breslau I. 220, według B; c. Mosbach A., Piotr syn Włodzimierza 102, przyp., według B; d. Schirrmacher Fr. W., UB. nr 1, według B; e. Haeusler W., UB nr 1, według B; f. Piekosiński Fr., Mon. med. aevi dipl. nr 16, według c; g. Górka O., Przyczynki do dyplomatyki 406, według B; h. Schulte L., D. angebliche Urkunde, (Ztschr. f. Gesch. Schles. 1914, XLVIII. 335), według B; - regest: i. Regesten nr 33; j. Smolka St., Mieszko Stary 472, nr 16; k. Funcke F., Regesten d. Bischöfe v. Lebus nr 4, r. 1148; l. Budkowa, Repertorium nr 49; m. Cod. dipl. Siles. cz. 2, I. nr 23.
Literatura: 1. Görlich F. X., Gesch. d. Abtei hlg. Vinzenz I. 9; 2. Markgraf H., Z. Gesch. d. Breslauer Kaufhauses, (Ztschr. f. Gesch. Schles. 1888, XXII. 250); 3. Kętrzyński W., Studia 229; 4. Schulte L., D. angebliche Stiftungsurkunde, (Ztschr. f. Gesch. Schles. 1903, XXXVII. 286 nn.); 5. Małecki A., W kwestii fałszerstwa dokumentów 433; 6. Zinkler A., Ausgrabungen am ehemaligen Vincenstift, (Beiträge z. Gesch. d. Stadt Breslau 1936, II. 104 nn.); 7. Appell H., D. Echtheit d. Trebnitzer Gründungsurkunden, (Ztschr. f. Gesch. Schles. 1937, LXXI. 55).
Autentyczność dokumentu została zakwestionowana przez Grünhagena C. (i, nr 33), a za nim przez Schultego L. (h, str. 335 nn.) i Budkową Z. (l, nr 49 objaśnienia). Górka O. (g, str. 609 nn.) uważa go za interpolowany; Appell H. (7, str. 55) nazywa go "autentische Quelle d. 12 Jhdts".

Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk. KODEKS DYPLOMATYCZNY ŚLĄSKA - wydał Karol Maleczyński. Tom I obejmujący lata 971 - 1204. Wrocław 1951-56, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.