|
- 0083 - 1349, 23 VI, Wrocław IX Kal. Iulii Jan Conoplach (Johannes), wikariusz i altarzysta przy katedrze wrocławskiej wydaje wyrok w sprawie sporu toczącego się przed kanonikiem Andrzejem de Rosslawicz (Andreas) dotyczącego roszczeń klasztoru lubiąskiego (Lubens) wobec Juty, wdowy po Zygfrydzie (Syffrid), rzeźniku jaworskim (Jawir). Przedmiotem sporu była skarga klasztoru, wniesiona przez jego rzecznika Mikołaja Franczkonis (Nicolaus) przeciwko Jucie, odmawiającej przekazania klasztorowi majątku swego syna, obecnie profesa lubiąskiego, poparta powołaniem się na zapis testamentowy zmarłego Zygfryda, w którym tenże przekazuje swój cały majątek ruchomy i nieruchomy oszacowany na sumę 50 grzywien klasztorowi. Ponadto rzecznik klasztoru domaga się obciążenia Juty kosztami procesu. Na skargę klasztoru odpowiedział obrońca Juty Jan de Grudencz stwierdzając, iż syn Juty Piotr istotnie złożył śluby zakonne w klasztorze lubiąskim. Zaprzeczył jednak jakoby Zygfryd sporządził testament lub uczynił legat z dóbr, o które zgłasza pretensje klasztor. Było to niemożliwe, ponieważ cały majątek, który obecnie posiada Juta, pochodzi ze spadku po jej rodzicach. Ponadto posiada ona jeszcze majątek położony w okręgu sądowym (in bannito iudicio) miasta Jawora (Jawir) zakupiony przez siebie. W związku z tym, że zmarły Zygfryd nie posiadał żadnego własnego majątku, obrońca Juty wnosi wniosek o oddalenie roszczeń klasztoru. Po zaprzysiężeniu świadków i zbadaniu dowodów Jan Conoplach oddalił roszczenia klasztoru wobec Juty. Świadkowie: (in Gericht) Mikołaj Franczkonis (Nicolaus), Bernard de Embrica (Bernhardus), Albert de Sacur (Albertus), Jan Modelin (Johannes), notariusze publiczni. Druk: CDS, XXXV, s. 38, nr 16. Polska Akademia Nauk - Oddział we Wrocławiu - Prace Komisji Nauk Humanistycznych Nr 11 - Regesty Śląskie - tom II - 1349 - 1354 - Opracowali: Kazimierz Bobowski, Marek Cetwiński, Janina Gilewska-Dubis, Anna Skowrońska, Bronisław Turoń
Zamknij dokument |
