- 0374 - 1350, 29 X, Wrocław (Wratislavia) III Kal. Octobris Henryk Bantz, kanonik wrocławski i sędzia kapituły wrocławskiej (Henricus de Bantz, canonicus Wratislaviensis et iudex capituli ecclesiae Wratislaviensis), stwierdza, że Stanisław, kanonik kościoła Św. Idziego we Wrocławiu (Stanislaus, canonicus sancti Egidii Wratislaviensis), z jednej strony, oraz Wicho zwany Shönhen, właściciel połowy wsi Fridrichsdorff, w imieniu swoim i swojego brata Konrada Schonhen (Conradus), jak również Henryka, sołtysa z Fridrichsdorff (Henricus scultetus), pełnomocnika mieszkańców tejże wsi, z drugiej strony, zgodnie z instrumentem notarialnym sporządzonym przez notariusza publicznego Franciszka, syna nieżyjącego Tomasza Thynkyna z Duisburga (Franciscus quondam Thome Thynkyn de Duysberg), że Wytko Schonhen i Henryk (Henricus), sołtys, za zgodą Mikołaja, księcia Śląska i pana Ziębic (Nicolaus dux Slesiae et dominus Munsterbergensis), sprzedają ze wszystkich swoich posiadłości, czynszów i dochodów we wsi Fridrichsdorff czynsz roczny w wysokości 2 grzywien groszy praskich Stanisławowi (Stanislaus) za 18 grzywien groszy liczby wrocławskiej. Te 18 grzywien ma być przeznaczone na utrzymanie ołtarza w kościele Św. Idziego we Wrocławiu. Świadkowie: Jan Conoplath (Johannes), kanonik lubuski (Lubucensis), Stascho, alterzysta wrocławski (Wratislaviensis), magister Herman (Hermannus), rektor szpitala w Jeleniej Górze (Hyrsperg), dworzanie. Kopia: łac., BU Wrocław, sygn. rkp. M 1063, s. 2 b-3 b. Polska Akademia Nauk - Oddział we Wrocławiu - Prace Komisji Nauk Humanistycznych Nr 11 - Regesty Śląskie - tom II - 1349 - 1354 - Opracowali: Kazimierz Bobowski, Marek Cetwiński, Janina Gilewska-Dubis, Anna Skowrońska, Bronisław Turoń
Zamknij dokument |