|
- 0515 - 1351, 3 IX, Wrocław (Wrat[islauia]) III Non. Septembris Jan (Johannes), dziekan, Henryk (Henricus), scholastyk, Mikołaj (Nicolaus), kustosz, i cała kapituła wrocławska (Wratislauiensis) stwierdzają, że w ich obecności wystąpiły dwie strony: z jednej Małgorzata (Margaretha), córka nieżyjącego Jana z Osiny Wielkiej (Johannes de Nosyn), niegdyś mieszczanina wrocławskiego (Wrat(islauiensis]), a żona Jana zwanego Mulberg (Johannes), mieszczanina świdnickiego (Swidniczensis), razem ze swoimi synami Franczkiem (Franczco), Janem (Johannes), Piotrem (Petrus) oraz córkami Elżbietą (Elyzabeth), Katarzyną (Katherina) i Klarą (Clara), z drugiej zaś strony Jan zw. z Osiny (Johannes alias Hanco dictus Nosyn), syn zmarłego Jana z Osiny Wielkiej (Johannes de Nosyn), a brat wspomnianej Małgorzaty (Margaretha), ze swą matką Klarą (Clara), a wdową po Janie z Osiny Wielkiej, i swoimi braćmi Jakubem (Jacobus), Marcinem (Martinus), synami Klary i braćmi owej Małgorzaty. Obie strony zawarły układ, w którym Małgorzata i jej dzieci, a także jej mąż postanowili zgodnie odstąpić i zrzec się na rzecz drugiej strony wszelkich roszczeń w imieniu własnym i swoich spadkobierców do części dziedzictwa po zmarłym Janie z Osiny Wielkiej, w tym także do folwarku (allodium) Wysoka (Wyssoka), nadanego w wieczystą dzierżawę przez kapitułę wrocławską (Wratislauiensis) nieżyjącemu już Janowi z Osiny Wielkiej oraz jego żonie Klarze, która wraz ze swoimi synami, mianowicie Jakubem (Jacobus), Janem (Johannes, Hanco) i Marcinem (Martinus), braćmi w.w. Małgorzaty, od dawna go posiadają. Nadto strona pierwsza wyraża zgodę na wspólne użytkowanie tych dóbr przez stronę drugą oraz na ewentualny podział między Klarę i jej dzieci bądź też przez ich spadkobierców. Kapituła wrocławska wyraziła na to zgodę i zatwierdziła ten układ. Świadkowie: Henryk (Heinczco, Henricus), dziekan opolski (Opoliensis), Jakub Augustinus (Jacobus), wicedziekan Jan Conplath (Johannes), notariusz kapitulny, Heynoldus i Paweł Thare (Paulus), wikariusze katedry wrocławskiej (Wratislauiensis), Bernard de Embrica (Bernhardus), Piotr Tylo (Petrus), syn złotnika z Wrocławia (Wratislauia), Jan (Johannes), syn Pawła de Policz, kleryk diecezji praskiej (Pragensis), notariusz publiczny, który na polecenie kapituły zaadiustował petycję stron, przepisał w formie instrumentu notarialnego publicznego i zredagował, sygnując go swoim znakiem notarialnym. Oryg.: łac., AA Wrocław, sygn. BB 9. Polska Akademia Nauk - Oddział we Wrocławiu - Prace Komisji Nauk Humanistycznych Nr 11 - Regesty Śląskie - tom II - 1349 - 1354 - Opracowali: Kazimierz Bobowski, Marek Cetwiński, Janina Gilewska-Dubis, Anna Skowrońska, Bronisław Turoń
Zamknij dokument |
