pieczecie

Mieszko II Otyły (ur. ok. 1220, zm. 18 lub 22 października 1246) - książę opolsko-raciborski w latach 1230-1246 (samodzielne rządy od 1239 roku, w latach 1234-1239 przeniesiony przez Henryka I Brodatego do Kalisza).

Mieszko II Otyły był najstarszym synem Kazimierza I księcia opolsko-raciborskiego i nieznanego pochodzenia księżny Wioli. W chwili śmierci ojca w 1230 r. Mieszko i jego młodszy brat Władysław nie osiągnęli jeszcze pełnoletności, w związku z czym opiekę prawną przejął na nimi książę śląski Henryk I Brodaty oraz matka Wiola. Wzorem Kazimierza, również księżna - wdowa prowadziła politykę ścisłej współpracy z kościołem. W 1233 r., zapewne za zgodą księcia śląskiego, Wiola wystarała się o bullę od papieża Grzegorza IX, w której Rzym polecał otoczyć ją opieką wraz z dorastającymi synami arcybiskupowi gnieźnieńskiemu oraz biskupowi wrocławskiemu i ołomunieckiemu. Rok później by uspokoić nastroje Henryk Brodaty wydzielił Kazimierzowicom ziemię kaliską i rudzką (wieluńską), sam przejmując pełną kontrolę nad Opolszczyzną, nie pozbawiając jednak Mieszka i Władysława prawa do tej dzielnicy.

Mieszko II Otyły, jak wskazuje na to jego przydomek, nie cieszył się dobrym zdrowiem. Umarł zaledwie w wieku dwudziestu kilku lat 18 lub 22 października 1246 zapisując w testamencie wszystkie swoje posiadłości bratu Władysławowi. Z małżeństwa z Judytą Mazowiecką nie dochował się potomstwa.