pieczecie

Świdnica(niem. Schweidnitz, czes. Svednice, lit. Švidņica) – miasto i gmina w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego. Miasto leży u podnóża Sudetów, na Równinie Świdnickiej, nad rzeką Bystrzycą. Świdnica od dnia 24 lutego 2004 jest siedzibą Diecezji Świdnickiej.
Świdnica położona jest w południowej części województwa dolnośląskiego w powiecie świdnickim na Równinie Świdnickiej nad Bystrzycą. Miasto leży na skraju Sudetów oraz Gór Wałbrzyskich. Miasto leży na wysokości od 225 do 265,9 m. n. p. m. Świdnica jest ważnym węzłem kolejowym i drogowym. Z miasta blisko jest do ważniejszych ośrodków w województwie i kraju.
Stare osiedle słowiańskie przy skrzyżowaniu starożytnego szlaku podsudeckiego z drogą z Wrocławia. Ok. 1220 powstał klasztor Franciszkanów. Prawa miejskie 1243. Do 1291 w granicach księstwa wrocławskiego, następnie stolica samodzielnego księstwa piastowskiego. 1392 przeszła pod zwierzchnictwo czeskie.
W 2. połowa XIV w. największy, po Wrocławiu, ośrodek gospodarczy Śląska. 1374 istniało tu 16 cechów, wielką rolę odgrywała produkcja piwa. Miasto utrzymywało rozległe stosunki handlowe z innymi miastami śląskimi oraz z Czechami, Polską i Rusią. Od 1526 wraz z całym Śląskiem pod panowaniem Habsburgów. W XVI w. ośrodek reformacji. Wśród rzemiosł dominowało tkactwo płótna i tkanin z domieszką wełny, sławne były także m.in. tutejsze targi na bydło sprowadzane z Polski.
1742 przyłączona do Prus. W XVII-XVIII w. w wyniku zniszczeń spowodowanych wojnami (wojna trzydziestoletnia 1618-1648, wojna siedmioletnia 1756-1763) podupadła gospodarczo i nie odzyskała już dawnego znaczenia.
Ponowny rozwój od 2. połowy XIX w. w związku z rozbudową sieci połączeń kolejowych. W okresie międzywojennym działała tu największa na Śląsku hurtownia towarów kolonialnych. Podczas II wojny światowej istniał w Świdnicy podobóz obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen (Rogoźnica).
Duży ośrodek przemysłu elektromaszynowego, ponadto przemysł precyzyjny, środków transportu, włókienniczy, skórzany, spożywczy.
Zabytki: kościoły - św. Stanisława i św. Wacława (1330-1353, XIV-XV w.), dawny kościół św. Barbary (1500-1501, przebudowany po 1818 na magazyn), ewangelicki Kościół Pokoju (1656-1658) z dzwonnicą (1709), św. Antoniego (1682-1688, ok. 1815), św. Józefa (1754-1772). Ratusz (XVI w.) z wieżą (1548-1555), kamienice mieszczańskie (XVI-XVIII w.), budynek dawnego kolegium jezuickiego (1664-1667), dawny pałac opatów lubiąskich (1723-1725), dawny klasztor Kapucynów (1673-1680, XIX w.), kościół św. Krzyża (1720, 1865-1868), klasztor Urszulanek (1731-1734, 1851-1875).