|
- 312 - Bischof Dietrich von Olmütz bestätigt die Festlegung des Grenzverlaufs zwischen dem Bistum Olmütz und dem Herrschaftsgebiet des Herzogs Mesko von Teschen entlang dem Fluß Ostrawitza, die durch die wiederholten Änderungen des Flußlaufs notwendig geworden war. Or. Kremsier Ebfl. Archiv E I a 3 (A). Unyversis presentes litteras inspecturis Theodericus dei gratia Olomucensis episcopus sempiternam in domino caritatem. Equitas rationis et approbata consuetudo requirunt, ut iurgancium questiones, que grate pacis limite terminantur, ad cautelam presencium et noticiam posterorum redigi debeant in scripturam, ne lites dampnosas certo fine decisas incertitudo succedens quandoque resuscitet, quas intercedens concordia sepelivit. Proinde nos Theodericus dei gratia Olomucensis episcopus vestre universitati facimus manifestum, quod orta iam dudum inter nos ex una parte et inter illustrem dominum Meskonem ducem Tessynensem materia questionis et gravi discordia suscitata super metis et terminis apud Ostrauiam in finibus bonorum episcopatus nostri et ducatus Tessynensis pro eo, quod fluvius idem Ostrauia, qui deberet metas Polonie et Morauie distinguere, non perpetuo cursu per unam viam ducitur, set fluctuans aliquando antiquum locum sui transitus deserens invenit novum cursum et aliquociens agros, campos, prata vel rubos aut silvas spectantes in Morauiam vel Poloniam derelicto antiquo mearu et transitu circumambit, ita quod frequenter ex hoc non solum provinciarum, set et possessionum termini confunduntur et magne porciones terre cum dampnoso preiudicio dominorum accedunt alteri et perduntur priori et possessionis comodum alternatur. Volentes itaque, ut super hiis decetero inter nos et prefatum ducem cuiuslibet discordie materia precidatur, cum predicto duce de communi beneplacito et unanimi voluntate mediante quoque illustri duce domino Bolyzlao Oppulyensi germano ipsius domini Tessynensis conposuimus et convenimus concordantes amicabiliter et pariter ordinantes, ut ab hac die in antea inter nos et ipsum fines episcopatus nostri et ducatus sui hoc modo distinguantur, videlicet quod ab aqua Odra sub Landek fluente, et ubi Ostrauia influit in ipsam Odram, incipiendo et ascendendo superius usque ad metas Vngarie is sit limes et meta bonorum nostrorum et suorum, ubicumque ipse fluvius Ostrauia nunc decurrit et, si menbratim alicubi est divisus, ubi nunc maior aqua sive alveus cursum habet. Et ne in posterum ipso fluvio novum inveniente transitum huiusmodi limitis distincio deleatur vel in errorem aut oblivionem tradatur, fecimus fieri aggeres, cumulos sive struges per totum ipsum fluvium Ostrauiam ab Odra incipiendo, ubi influit, per ascensum usque ad metas Vngarie procedendo, ita videlicet, quod in littore versus Poloniam ab Odra sursum per Ostrauiam ascendendo ipse dominus dux Tessynensis cumulos suos poni faciat et nos ex opposito in littore versus Morauiam nostros similiter per ascensum cumulos faciemus, sic quoque, ut deinceps. quidquid ab illo littore versus Poloniam in pratis, agris vel silvis aut qualicumque terre spacio adiacet, id pertineat ad ducatum. Et econtrario, quidquid a parte nostra versus Morauiam nostro littori adiacet de terre spacio qualicumque, id ad episcopatum nostrum et non ducatum similiter pertinebit. Et si ipse fluvius Ostrauia inposterum littora moderna ruperit et relicto presenti meatu per alium locum cursum invenerit, agros, prata vel arbusta seu nemora a parte Polonie vel Morauie avellendo vel quomodolibet rescindendo, quod semper non ad fluxum eius, set ad cumulorum et metarum huiusmodi positionem terminorum distinctio denotetur, nec propter hoc possessori possessionis comodum amittatur. Ceterum illud exceptum est communiter et expressum, quod in Grabow et in Pazkow et illic ubique contra bona Barutonis, quia ex parte altera fluvii Ostrauie versus Poloniam quidam agri episcopatus nostri iacent et silve, qui quondam ab ista parte Morauie iacebant, cum dictus fluvius plus accedens Polonie decurrebat priori meatu et loco ac dictos agros et silvas a parte littoris versus Morauiam relinquebat, quod dicti agri et silva episcopatui nostro salvi remaneant, sicut et nunc possidentur a nobis et possessi sunt a predecessoribus nostris a multis temporibus retroactis. Et ibi dicti cumuli sive struges non per moderna littora eiusdem fluvii nunc currentis, set per terram iuxta fines agrorum et silvarum dictorum ad nos spectancium, ubi eciam adhuc antiqua apparent littora, iterum usque in decursum fluvii agris predictis et silva inclusis taliter construentur. Consensimus eciam ordinantes et utrimque equaliter acceptantes, ut ripa sive litus dicti fluvii a parte Morauie inter bona episcopalia et ducalia semper et ubique ad nos pertineat et alia ripa sive litus versus Poloniam pertineat ad ducatum. Et usus fluvii et piscationes absque alterna inpeditione qualibet sint communes, qualitercumque meatus fluvii varietur vel mete per aggeres sint distincte. Ut autem hec ordinatio et compositio et terminorum distinctio inter nos et ducem predictum et successores eius perpetuo perseveret, ipsam nostro et capituli nostri sigillis in signum consensus providimus roborandam. Testes eciam huius rei sunt domini Olomucenses: Fridericus archidiaconus Olomucensis, magister Ambrosius archidiaconus Prerouiensis et Andreas canonici Olomucenses et milites nostri Borsutha de Ceniz, Nycolaus de Kelzc, Lupus de Nascedl, Hermannus de Lobensteyn, Syfridus de Engelsperc, Gotfridus de Gebynstete et fideles nostri comites de Vriburch Bludo et Henomannus et alii quam plurimi fide digni. Datum in Ostrauia anno domini M°CC° nonagesimo septimo, IIII° nonas augusti. Siegel des Bischofs und des Domkapitels von Olmütz, beide beschädigt, an Seidenfäden.
Zamknij okno - Schließe das Fenster |
