- 5 -

1355 (9. października) Praga.

Cesarz Karol IV. Habsburg odnawia, jako rzymski cesarz oraz król Czech, inkorporację Śląska i Łużyc Górnych do Korony Czeskiej.

— In nomine sancte et individue trinitatis feliciter amen. Karolus quartus divina favente clemencia Romanorum imperator semper augustus et Boemie rex ad perpetuam rei memoriam. Insignes laudabilis fame titulos moderni temporis meretur gloriosa posteritas, si, quid predecessorum illustrium circumspecta pridem instauravit provisio, vigilanti cura prosequitur et grate sollicitudinis munit officio, ut fructuosi laboris solercia perhenni successorum commendentur memorie et ex consequencia bonorum operum quasi ex relucenti speculo vetustatis surgat de felicibus mortuis felix memoria rediviva. Sane licet ect.
Następujący tekst prawie dosłownie pasuje do aktu z dnia 7. kwietnia 1348 roku, z niewielkimi odstępstwami. Po nim brzmi on, jak następuje:
— Signum serenissimi principis et domini Caroli Romanorum imperatoris invoctissimi et gloriossimi Boemie regis. Testes huius rei sunt venerabilis ArnestusErnest z Pardubic archiepiscopus Pragensis, illustris RudolfusRudolf I., książę Saksonii (od r. 1298), arcymarszałek i elektor Rzeszy z dynastii askańskiej senior Saxonie dux, sacri imperii archimaresallus avunculus noster, ac venerabilis PreczlausPrzecław z Pogorzeli, biskup wrocławski w l. 1342 – 1376 Wratislaviensis cancellarius aule nostre, Johannes OlomucensisJan Očko z Vlašimi, biskup ołomuniecki w l. 1351 – 1364, arcybiskup praski w l. 1364 – 1378, Johannes LutomischlensisJan IX. ze Středy (łac.: Johannes Noviforensis lub de Novo Foro, niem.: Johannes von Neumarkt, pol.: Jan ze Środy Śląskiej), Theodoricus MindensisDietrich Kagelwit, albo Dietrich von Kugelweit, Dietrich von Portitz, biskup Minden, zaś w l. 1361 – 1367 był arcybiskupem Magdeburga et Henricus LubucensisHenryk II. z Bancz, polski duchowny, biskup lubuski, uprzednio archidiakon legnicki ecclesiarum episcopi, illustres RudolfusRudolf II. Askańczyk, władca Saksonii-Wittenbergii (1356 – 1370) junior Saxonie et Joannes OpaviensisJan III. Głubczycki zw. Pobożnym, Przemyślida, książę głubczycki w l. 1454 – 1464, tytularny władca do 1/3 Opawy duces, spectabiles Burghardus magister curie nostre Magdeburgensis, Heinricus de Swarczburgk, Johannes Magdeburgensis et Albertus de Anhalt comites et Johannes de Rosenberg, Johannes de Sternberg, Sbinco de Hasenburg, Bohuslaus de Swanemberg, Boczko de Cunstat, Davessius de Kempnicz et Ulricus de Uska et alii quam plures nostri fideles presencium sub bulla aurea typano nostre imperialis maiestatis impressa testimonio literrarum. Datum Prage a.º d. 1355 indiccione VIII septimo idus Octobris regnorum nostrorum a.º x.º imperii vero octavo.

Lehns- und Besitzurkunden Schlesiens und seine einzelne Fürstenthümer im Mittelalter. Herausgegeben von Dr. C. Grünhagen und Dr. H. Markgraf. Erster Theil. Leipzig 1881.