Rozmiar: 15909 bajtów

- 0562 -

1351, 5 XII, Wrocław (Wratislauia)

Non. Decembris

Henryk z Głogowa, kanonik i oficjał wrocławski (Henricus de Glogouia ... Wrat[islaiensis]), stwierdza, że w jego obecności rozstrzygnięty został sądownie spór pomiędzy klasztorem Św. Wincentego we Wrocławiu (prope Wratislauiam), reprezentowanym przez jego prokuratora i pełnomocnika Jana (Johannes) Conoplatha, notariusza kapituły wrocławskiej (Wratislauiensis), a rajcami, sędziami, ławnikami i mieszczanami miasta Kąty Wrocławskie (Cancht, Kancht). Na sądzie tym Jan Conplath oskarżył rajców, sędziów, ławników i mieszczan Kątów o bezprawne zagarnięcie części posiadłości klasztornej położonej koło młyna powszechnie zwanego o 4 kołach, będącego w posiadaniu braci Jana (Johannes), Piotra (Petrus) i Henryka (Henricus) Wustenhube, położonego między dobrami Sośnica (Schosnicz), Wojtkowice (Gansk) i Krobielowice (Crebylwicz) w okręgu wrocławskim (Wratislauiensis), który to młyn wraz z przyległościami i uprawnieniami, bracia ci nabyli za sumę 100 grzywien za zgodą króla Czech i mieszczan Kątów Wrocławskich, sporny teren będący od dawna w posiadaniu tego klasztoru. Według wyjaśnień Jana Conplatha znajdował się on między rowem doprowadzającym wodę do w. w. młyna a rowem przebiegającym między łąkami miasta Kąty Wrocławskie i terenem przylegającym do owego młyna. W związku z faktem zagarnięcia części własności ziemskiej klasztoru jego pełnomocnik Jan prosił na sądzie o nałożenie przez niego lub nieobecnego Andrzeja de Rasslawicz (Andreas), również oficjała wrocławskiego (Wratislauiensis), postanowienia zapewniającego zaprzestanie przez mieszczan Kątów Wrocławskich (Kanthensis) zuchwałych napadów na własność ziemską klasztoru oraz zagwarantowanie spokoju. Sąd po zbadaniu całej sprawy łącznie z oświadczeniem świadków i uwzględnieniem przywilejów, zgodnie z postulatami prokuratora klasztoru Św. Wincentego i wystawcy dokumentu Henryka z Głogowa (Henricus de Glogovia), nakazał rajcom, ławnikom i mieszczanom Kątów Wrocławskich (Kantht) zwrócić zagarniętą posiadłość ziemską klasztorowi i naprawić wyrządzone na niej szkody, zasądzając jednocześnie 5 grzywien tytułem odszkodowania na rzecz klasztoru.

Świadkowie: Beldon z Prószkowa (Proskow), kanonik wrocławski (Wratislauiensis), Piotr de Losslauia (Petrus), magister, doradca prawny konsystorza oficjała wrocławskiego (Wrat[islauiensis), Mikołaj syn Franczkona (Nicolaus Franczconis), Piotr (Petrus) i Jerzy (Georgius) bracia zwani z Ząbkowic Śl. (Frankenstein), Jan z Włocławka (Johannes de Vladyslauia), Mikołaj z Namysłowa (Nicolaus de Namslauia), Jan Modeliti (Johannes), notariusz publiczny kancelarii oficjała.

Pieczęć wystawcy.


Oryg.: łac., WAP Wrocław, sygn. Rep. 67, nr 326.


Polska Akademia Nauk - Oddział we Wrocławiu - Prace Komisji Nauk Humanistycznych Nr 11 - Regesty Śląskie - tom II - 1349 - 1354 - Opracowali: Kazimierz Bobowski, Marek Cetwiński, Janina Gilewska-Dubis, Anna Skowrońska, Bronisław Turoń
Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź - Zakład Narodowy imienia Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk



Zamknij dokument


Rozmiar: 16572 bajtów