- 232 -

1356. 6 III

an dem Sonntag vor fastnacht so man singel esto mihi

Hanus Peseler, Maciej Fleischhauer (Mathias), Hannus Krebss, Nickel Franckkenthal - rajcy średzcy (Neumarckt), Niclas Hertzwordt, Nickel Pertram, Tyle Lassewitz, Heincke Ber, Nickel Strolitz, Hancke Lyse i Mickel Bothener - ławnicy, stwierdzają, że wybudowali i sprzedali kramy mieszczanom średzkim (Neumarckt) na takich samych prawach, jak to ma miejsce we Wrocławiu (Bresslau), mianowicie: l. Obcy kupiec nie może innym obcym kupcom sprzedawać towaru o wartości do 2 grzywien, lecz tylko mieszczanom średzkim; 2. Przybysz nie może sprzedawać nikomu innemu tylko kramarzom średzkim, a także dzielić wg własnego uznania worków z lukrecją, ałunu, kminku, mydła w belach i beczek (fas) z olejem z oliwek; 3. Żaden przybysz nie może kupować i odsprzedawać swojego towaru innemu przybyszowi, lecz może go tylko przekazać do dalszej sprzedaży; 4. Drobni kramarze mogą sprzedawać pokupne towary o wartości do 2 grzywien; 5. Żaden kramarz nie powinien swoich towarów sprzedawanych na łokcie ważyć i mierzyć do czego uprawnieni są tylko postrzygacze sukna; 6. Żaden postrzygacz sukna nie powinien przetrzymywać w swoim pomieszczeniu ani obcego kupca, ani towaru, dla których przeznaczone są kramy, oraz sprzedawać na łokcie płótna, tafty, tiulu i jedwabiu, którymi mają prawo handlować kramarze; 7. Wystawcy zabraniają budowy nowych kramów w pobliżu bram miejskich, na ulicach lub w innych miejscach; 8. Nikt nie powinien kupować pieprzu i imbiru bez uprzedniego sprawdzenia jego wagi w domu wagi; 9. Żaden obcy nie może swojego towaru odsprzedawać innemu przybyszowi, lecz tylko mieszczaninowi średzkiemu pod karą 3 grzywien; 10. W czasie trwania jarmarku kramarze powinni stać wewnątrz kramu; 11. Nikt inny nie może sprzedawać w kramach należących do kupców średzkich, lecz wyłącznie oni sami; 12. Nikt nie powinien sprzedawać pieprzu, imbiru, szafranu, ziół i przypraw w jakiejkolwiek ilości lub innych towarów kramarzom średzkim w dniach, kiedy nie ma jarmarku; 13. Nikt nie powinien ciąć płótna na łokcie w bielarni, tylko kramarze średzcy w swoich kramach; 14. Bogaci kramarze nie mogą sprzedawać w swoich kramach drobiazgów, które powinni sprzedawać ubodzy kramarze handlujący na zewnątrz kramów bogatych. Wystawcy ustalają, że od każdego kramu należy płacić podatek w wysokości 2 wiardunków, płaconych w 2 ratach rocznych, oraz zobowiązują kramarzy do przestrzegania powyższych postanowień.

Druk: Darstellungen und Quellen zur schlesischen Geschichte, t. II, Breslau 1906, s. 241-243.

Polska Akademia Nauk - Oddział we Wrocławiu - Prace Komisji Nauk Humanistycznych - Regesty Śląskie - tom III - 1355 - 1357 - Opracowała Janina Gilewska-Dubis
Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź - Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo PAN