- 313 -

1297 August 2, Mährisch-Ostrau.

Herzog Mesco von Teschen, Herr von Auschwitz, bestätigt die Festlegung des Grenzverlaufs zwischen seinem Herrschaftsgebiet und dem Bistum Olmütz (wie Nr. 312).

Or. Kremsier Ebfl. Archiv E I a 4 (A).
Boczek, CD Moraviae 5, S. 74-76 Nr. 74. Nemec, Listinar Tesinska Nr. 30. - Emler, Regesta 2, Nr. 1763; SR 2473.
Das Diktat der Urkunde ist dem bischöflichen Notar Ambrosius zuzuweisen (vgl. Nr. 312), allenfalls der Schluß (Zeugen und Datierung) könnte auf die herzogliche Kanzlei zurückgehen. Die Schrift läßt sich nicht näher zuordnen.

IN nomine domini amen. Equitas rationis et approbata consuetudo requirunt, ut iurgantium questiones, que grate pacis limite terminantur, ad cautelam presencium et noticiam posterorum redigi debeant in scripturam, ne lites dampnosas certo fine decisas incertitudo succedens quandoque resuscitet, quas intercedens concordia sepelivit. Proinde nos Mesco dei gratia dux Tessinensis et dominus Oswencinensis universis, ad quos presens scriptum pervenerit, facimus manifestum, quod orta iam dudum inter nos ex una parte et inter venerabilem in Christo patrem et dominum Theodericum dei gratia episcopum Olomucensem materia questionis et gravi discordia suscitata super metis et terminis apud Ostrauiam in finibus bonorum ducatus nostri et episcopatus Olomucensis pro eo, quod fluvius idem Ostrauia, qui deberet metas Polonie et Morauie distinguere, non perpetuo cursu per unam viam ducitur, sed fluctuans aliquando antiqum locum sui transitus deserens invenit novum cursum et aliquociens agros, campos, prata vel rubos aut silvas spectantes in Poloniam vel Morauiam derelicto antiquo meatu et transitu circumambit. Volentes itaque, ut super hiis decetero inter nos et prefatum dominum episcopum Olomucensem cuiuslibet discordie materia precidatur, cum predicto domino episcopo de communi beneplacito et unanimi voluntate mediante quoque illustri duce fratre nostro Bolezlao Opoliensi composuimus et convenimus concordantes amicabiliter et pariter ordinantes, ut ab hac die in antea inter nos et ipsum fines ducatus nostri et episcopatus sui hoc modo distinguantur, videlicet quod ab aqua Odra sub Landek fluente, et ubi Ostrauia influit in ipsam Odram, incipiendo et ascendendo superius usque ad metas Vngarie is sit limes et meta bonorum nostrorum et suorum, ubicumque ipse fluvius Ostrauia nunc decurrit et, si membratim alicubi est divisus, ubi nunc maior aqua sive alveus cursum habet. Et ne in posterum ipso fluvio novum inveniente transitum huiusmodi limitis distincio deleatur vel in errorem aut oblivionem tradatur, fecimus fieri aggeres, cumulos sive struges per totum ipsum fluvium Ostrauiam ab Odra incipiendo, ubi influit, per ascensum usque ad metas Vngarie procedendo, ita videlicet, quod in littore versus Morauiam ab Odra sursum per Ostrauiam ascendendo ipse dominus episcopus Olomucensis cumulos suos poni faciat et nos ex opposito in littore versus Poloniam nostros similiter per ascensum cumulos faciemus, sic quoque, ut deinceps quidquid ab illo littore versus Morauiam in pratis, agris vel silvis aut qualicumque terre spacio adiacet, id ad episcopatum debet pertinere, et econtrario, quidquid a parte nostra versus Poloniam nostro littori adiacet de terre spacio qualicumque, id ad ducatum nostrum similiter pertinebit. Et si ipse fluvius Ostrauia in posterum littora moderna ruperit et relicto presenti meatu per alium locum cursum invenerit agros, prata vel arbusta seu nemora a parte Morauie vel Polonie avellendo vel quomodolibet rescindendo, quod semper non ad fluxum eius, sed ad cumulorum et metarum huiusmodi posicionem terminorum distinctio denotetur nec propter hoc possessori possessionis comodum amittatur. Ceterum illud exceptum est comuniter et expressum, quod in Grabov et in Pazkov et illic ubique contra bona Barutonis, quia ex parte una fluvii videlicet Ostrauie versus Poloniam quidam agri episcopatus Olomucensis iacent et silve, qui quondam ab illa parte Morauie iacebant, cum dictus fluvius plus accedens Polonie decurrebat priori meatu et loco ac dictos agros et silvas a parte littoris versus Morauiam relinquebat, quod dicti agri et silva episcopatui Olomucensi salvi pacifice remanebunt. Et ibi dicti cumuli sive struges non per moderna littora eiusdem fluvii nunc currentis, sed per terram iuxta fines agrorum et silvarum dictorum ad eundem dominum episcopum spectancium, ubi adhuc antiqua apparent littora, iterum usque in decursum fluvii agris predictis et silva inclusis taliter construentur. Consensimus eciam ordinantes et utrimque equaliter acceptantes, ut ripa sive littus a parte Polonie inter bona ducalia et episcopalia semper et ubique ad nos pertineat et alia ripa sive littus versus Morauiam ad episcopatum debet similiter pertinere. Usus vero fluvii ac piscaciones absque alterna inpedicione qualibet sint communes, qualitercumque meatus fluvii varietur vel mete per aggeres sint distincte. Ut autem hec ordinacio et composicio ac terminorum distinctio inter nos et venerabilem patrem dominum episcopum Olomucensem ac successores eius perpetuo perseveret, ipsam nostro ac fratris nostri Bolconis ducis Opoliensis sigillis in signum consensus providimus roborandam, presentibus testibus, qui aderant, infra scriptis: comite Adalberto subcamerario Tessinensi, comite Nicholao castellano Oswentinensi, comite Iohanne castellano Tessinensi, comite Hermanno dicto Speher castellano Ostrauiensi, comite Swessone dapifero nostro, comite Iascone dicto de Corniz, comite Wlodzimiro dicto Kacza subiudice curie nostre, comite Borcone iudice curie principis Opoliensis, comite Henrico dicto Miculez, comite Bludone dicto de Hycin, Andrea dicto Brus, Sobcone dicto Strela et Borsuta domicellis ducis Opoliensis et aliis quam multis. Act. et dat. in Ostrauia anno domini M°CC°XC° septimo. IIII° nonas augusti.

Zwei Siegel an grünen Seidenfäden: 1. Herzog Boleslaus von Oppeln, Typar C, siehe Nr. 174, mit Rücksiegel von Herzog Mesco (!); 2. Herzog Mesco, Typar B, Standbildsiegel, gepanzerte Figur des Herzogs, in der Rechten die Fahnenstange, in der Linken den Schild (mit Adler) haltend: S'MESCONIS • DI • GRA • DVCIS • OP...NI DE ThESIN, mit Rücksiegel, stilisierter Adler: + S • DEI GRA DVCIS MESCONIS (W. Karger, Nejstarsi tesinska knizeci pecet. in: Slezsky numismatik 8-9, 1961, S. 35 f.: E. Sefcik, Peceti tesinskych Piastovcu, Ostrava 1982, S. 21 u. 31; ders., Przyczynek do rozwoju wyobrażeń heraldycznych na pieczęciach, monetach i medalach Piastów cieszyńskich, in: Biuletyn Numizmatyczny 1-4, 1986, S. l Abb. 1; ders., O pieczęciach pierwszych książąt cieszyńskich, in: Rocznik Cieszyński 6-7, 1991, S. 44 - fehlerhaft; vgl. Nehmiz S. 30 u. 32; Piech, Ikonografia pieczęci S. 248 Nr. 91).